Instytucje:
Bezpośrednio w sołectwie nie istnieją żadne instytucje, natomiast mieszkańcy należą do Publicznej Szkoły Podstawowej i Publicznego Przedszkola w Komornikach oraz do Parafii w Komornikach.
Organizacje:
Jedyną organizacją w sołectwie Motyl - Lipie jest Rada Sołecka. Mieszkańcy sołectwa
są członkami Rady Parafialnej Komornik, OSP Komorniki. Biorą czynny udział w organizacjach na terenie gminy i powiatu.
W miejscowości Motyl wydawany jest, mający już 25 lat Kwartalnik „Grosz”, wydawany najpierw przez Towarzystwo Numizmatyczne a od kilku lat przez Miłośników Numizmatyki Kół z Wielunia, Praszki i Jastrzębie. Redagowana jest również pierwsza gminna gazeta „Gminny Goniec Samorządowy”, wydawany od 5 lat przez społeczny komitet redakcyjny.
Charakterystyka sołectwa:
Sołectwo Motyl – Lipie położone jest w gminie Mokrsko, leżącej w powiecie wieluńskim, w południowo zachodniej części województwa łódzkiego. Tak naprawdę żyjący tam ludzie mieszkają w kilku małych miejscowościach i koloniach. W skład sołectwa Motyl wchodzą wsie: Motyl, Lipie, Stanisławów, Plewina.
Sołectwo Motyl - Lipie położone jest w południowo – zachodniej części gminy Mokrsko. Zabudowa wsi skupia się wzdłuż drogi dojazdowej a domostwa mieszkańców są rozproszone. Przeważają tereny pod zabudowę letniskową.
W 2002 roku, na polach Motyla zostały znalezione skorupy naczyń, z których najstarsze pochodzą z XII – XIII w. W roku następnym z łąki leżącej nad strumykiem wyciągnięto belkę dębową o wymiarach ok. 0,30 x 0.30 x 5,00 m., która pochodziła z jakiejś budowli (młyn, most itp.), a archeolog określił ją, a właściwie co z niej zostało (po ponad roku) na XVII w. Większość skorup naczyń znajdowanych na polach pochodziła XVIII – XIX w. Jednak brak jakichkolwiek informacji pisanych na temat zamieszkiwania tego terenu przez ludzi.
Najstarsze informacje pochodzą z końca XVIII w. i dotyczą gajowego Majchra, który za pobicie chłopów ze Skomlina wycinających las na Lipiu, został „aresztowany na mieniu”. Polegało to na zamieszkaniu żandarma (z Wielunia) w obejściu Majchra, aby nie uciekł. Od niego, gajowego pochodzi nazwa Majchry, używana do czasów I wojny światowej.
Bliskość Traktu Częstochowskiego, czyli najkrótszej drogi z Kalisza i Poznania do Częstochowy powinna zaowocować budowę karczmy lub gościńca. Wg różnych informacji sprzecznych – karczma była w rejonie Żelaznej.
Osadnictwo rozpoczęło się na Motylu (Majchrach) pod koniec XIX w. i największe nasilenie akcji osiedleńczej było na początku lat dwudziestych XX w. Nie wiadomo skąd powstała nazwa Motyl, 
ponieważ na starych mapach jeszcze przed I wojną światową występuje cały czas nazwa wsi: Majchry. Ciekawostką jest, że w okresie międzywojennym prawie połowa mieszkańców była wyznania ewangelickiego. Cmentarz swój początkowo mieli w Mokrsku, a następnie na Józefce (Grębień).
W okresie międzywojennym przebywał we wsi geolog, którego zdaniem było zbadanie złóż rud żelaza i określenie przydatności złoża do eksploatacji. Niestety, zakończenie eksploatacji ze względu na nieopłacalność złoża we wsi Orzechowiec, utrudniały transport. Dodatkowo mała zawartość czystego Fe w rudzie spowodowały zaniechanie poszukiwań.
W 1939 na Motyl spadły pociski artylerii polskiej, strzelającej z Kadłuba. W sumie spadło 12 pocisków (nie wyrządzając szkód poza paniką), które miały spaść na drogę z Lipia do Komornik. Poruszał się 
na niej niemiecki patrol motocyklowy. W 1939 roku układ wsi wyglądał w ten sposób, że istniała droga Ożarów – Przedmość i z tej drogi każde gospodarstwo miało swój dojazd do obejścia. Niemcy spostrzegli, że zanim dojadą do obejścia (niekiedy i 300 – 400 m.) – mieszkańcy mają czas na przygotowanie się do wizyty. Wytyczono w trybie natychmiastowym drogę, która istnieje do dnia dzisiejszego (od drogi Komorniki – Sakrajda do Żelaznej) i jest cała oświetlona.
W 1945 mieszkańcy pochodzenia ewangelickiego uciekli ze wsi.
Maksymalnie we wsi, w 29 zabudowaniach mieszkało ok. 130 – 140 osób. Jednak brak pracy (słabe ziemie), energii elektrycznej, wodociągu oraz odległości od środków komunikacyjnych, szkoły czy sklepów spowodowały masową emigrację na Śląsk i do miasta. Dotyczyło to przede wszystkim ludzi młodych. Wyludnienie wsi spowodowało, że aktualnie na stałe mieszka w Motylu w 6 zbudowaniach 16 osób.
Jednak położenie wsi wśród lasów, spokój, brak dróg asfaltowych, niewielka liczba mieszkańców jest magnesem dla mieszkańców 
miast Śląska czy Wrocławia, którzy w starych obejściach wybudowali lub odbudowali domy. Mogą w nich zamieszkać, nie tylko w sezonie letnim. Dostrzegli ten dziewiczy teren miłośnicy runa leśnego, rowerzyści i inni przybysze z miast. Duża liczba zwierzyny jest doglądana i dokarmiana przez Koło Łowieckie „Kormoran”. Zwierzyna ta jest atrakcją dla przybyszy, którzy na łonie natury mogą podglądać jak żyje.
Zachowanie układu wsi z dawnych lat powinno być priorytetem w docelowym zachowaniu tej enklawy spokoju i miejsca rekreacji. 
To miejsce, na którym w terenach nie skażonych i czystych mogą wypoczywać, mieszkać i pracować ludzie. To również atrakcja dla wycieczek, rowerzystów i obieżyświatów.
